Inmiddels zijn we met Lucas naar de orthopeed geweest in verband met zijn rechter onderarmpje. Een aantal weken geleden werd er een röntgenfoto van zijn onderarmpjes gemaakt omdat we al het vermoeden hadden dat er iets niet helemaal goed was met zijn rechterarmpje. Hij kan deze moeilijk strekken en bijna niet draaien. We kregen toen te horen dat er sprake is van radio-ulnaire synostose. De twee botten van de onderarm (spaakbeen en ellepijp) zitten voor een deel aan elkaar vastgegroeid. Van de orthopeed zouden we te horen krijgen wat de vervolgstappen nu zijn. Van te voren hoopten wij eigenlijk dat hij zou zeggen dat hij wel geopereerd kon worden. Natuurlijk, een operatie is niet niks en we stonden er nou ook weer niet echt om te springen maar ergens is het ook wel een fijn idee als het daarna ‘gewoon’ weer beter is. Echter toen we daar waren werd eigenlijk meteen gezegd dat een operatie niet aan de orde is. Nu niet en in de toekomst niet…
13 september 2018
Langzaam aan lijkt het steeds een klein beetje beter te gaan. In onze vorige blog schreven we dat het allemaal niet zo lekker ging. Lucas spuugde heel erg veel en dronk geen druppel melk meer. Hij weigerde pertinent elke fles die we aanboden. Hij zat duidelijk niet lekker in zijn velletje. Inmiddels gaat het dus wat beter. Het spugen is verminderd naar soms zelfs eens een dagje niet en dan weer één, twee en heel soms drie keer per dag. Blijkbaar had de obstipatie toch invloed op het spugen. We geven hem nu nog steeds de Forlax en daardoor heeft hij sowieso wel elke dag een poepluier. Dus dat gaat helemaal goed. We geven hem nu zelfs sinds een week niet meer élke dag Forlax, maar om de dag omdat hij soms wel vier poepluiers per dag had. Het kan ook te gek! Langzaam gaan we kijken hoe het gaat als we dit wat meer afbouwen. Misschien gaven die zakjes net even dat zetje, waardoor het nu allemaal weer doorstroomt…