We waren er al bang voor. Wat zou er gebeuren als Lucas een griepje zou krijgen? Zou hij dan nog steeds goed blijven drinken? We merkten al sinds een week of twee dat Lucas minder hongerig en gulzig was. Het drinken van de flesjes ging al een stuk minder makkelijk. Aan het eind van de dag lukte het ons echter vaak wel om nog net aan genoeg bij hem naar binnen te krijgen. Maar toen gebeurde het hoor; Lucas werd ziek. Op een zondag dronk hij al een heel stuk minder en toen we hem de volgende dag uit zijn bedje haalden voelden we het al meteen. Lucas had koorts. Hij dronk beduidend minder, vaak niet eens de helft. Na drie dagen koorts en zeer weinig drinken besloten we toch even met hem naar de huisarts te gaan. Lucas was namelijk ook erg veel aan het hoesten en we wilden even dat er een arts naar zijn longen zou luisteren. We waren bang dat hij misschien weer een longontsteking zou hebben. De huisarts luisterde naar zijn longen, die goed klonken. Geen longontsteking dus. Ze keek daarna in zijn oortjes en constateerde dat Lucas een flinke oorontsteking te pakken had. Zo sneu! Ons mannetje dronk waarschijnlijk gewoon niet meer goed omdat hij een zeer oortje had.

De huisarts gaf aan dat we die dag daarna weer even terug moesten komen. Minder dan de helft drinken dan wat hij anders drinkt is natuurlijk niet goed en zorgt op den duur voor uitdroging. Dus de volgende dag zaten we daar alweer. Hij was na drie dagen koorts inmiddels koortsvrij en hij leek weer iets meer te lachen. In plaats van maar 300 ml. per dag drinken, ging hij alweer richting de 400-500 ml. Het zag er dus goed uit. De huisarts gaf aan dat we die maandag daarna nog maar even terug moesten komen als hij nog steeds niet genoeg dronk. Dan kon ze het weinige drinken in de gaten houden en even onderzoeken of hij niet aan het uitdrogen was. Verder gaf ze aan dat wij als ouders moesten proberen te ontspannen. Gezonde kinderen drinken ook minder wanneer ze ziek zijn. Vaak pakken ze het daarna dan wel weer op. We moesten hierop proberen te vertrouwen.

Die maandag ben ik nog weer met hem teruggegaan naar de huisarts. Lucas dronk inmiddels nog steeds rond de 400 ml. per dag. De huisarts keek weer naar zijn oortje en jawel hoor, het oortje was nog steeds harstikke ontstoken. Ze gaf aan dat het goed zou zijn als Lucas een antibioticakuur zou krijgen. Hij zat inmiddels al zes dagen met een flinke oorontsteking en dat was echt te lang. Bovendien dronk hij nog steeds veel te weinig. We hoopten allebei dat dit nog steeds zou komen door het zere oortje. Met een antibioticakuur zou hopelijk het oortje sneller genezen en zou hij het drinken ook weer sneller oppakken. Dus meteen na de afspraak bij de huisarts reden we door naar de apotheek om de antibioticakuur op te halen. De arts gaf aan dat het een lekker zoet drankje was en dat dat vast geen probleem moest zijn. Bij de apotheek gaf ze ook nog aan dat we het ook door een danoontje mochten doen. Tsja, danootjes eet Lucas niet en door zijn fles leek ons ook niet zo’n goed idee, aangezien hij zijn flesjes niet leegdronk. Dus we gaven het hem met een spuitje. We spoten de antibiotica wat in zijn wangetje maar steeds werkte hij de helft weer naar buiten. Dus in hoeverre de kuur nu echt zin heeft? Na twee dagen bedachten we de truc dat we steeds een beetje van het medicijn naar binnen spoten, dan snel zijn speentje gaven en dan zo steeds wat meer gaven. Op die manier werkte het het beste. Nu hopen dat de kuur snel aanslaat!

Inmiddels zitten we op dag drie van de kuur. Lucas is weer een stuk vrolijker, lacht weer naar iedereen. Hij is pittig en rustig. Hij lijkt geen pijn te hebben. Maar drinken, tsja, het blijft een dingetje. Om goed te kunnen groeien moet hij weer rond de 700 ml. per dag drinken. Momenteel zitten we nog steeds op 400-450 ml. Maar we geven hem de tijd. Met alles heeft Lucas net even wat meer tijd nodig dus hiermee vast ook. We bieden hem vaak de fles aan. 
Hij is de afgelopen twee weken 270 gram afgevallen, wat voor een baby van nog geen acht kilo natuurlijk best wel veel is. Wanneer we aankomende maandag nog steeds op deze hoeveelheid blijven hangen moeten we weer even contact opnemen met de huisarts of kinderarts. En dan is het weer afwachten tot hoe lang we het steeds mogen blijven aankijken. Uiteindelijk zal hij natuurlijk wel weer op eigen kracht richting die 700 ml. moeten gaan. Er is alweer gesproken over eventueel (tijdelijk) de sonde er weer terug inbrengen maar wij als ouders hopen heel erg hard dat dit niet nodig gaat zijn. De sonde is nu namelijk wel een hele grote stap. Voorheen als hij niet dronk dan was dat jammer en dan ging de sonde er weer in. Maar nu, na bijna twee maanden sondevrij is het wel even een ander verhaal. Die sonde gaat er echt niet zomaar meer terug inkomen. Als het nodig gaat zijn dan is dat natuurlijk zo maar we willen onze mop wel echt zelf de kans geven. We wachten het dus af en blijven hopen!

Nog twee weken en dan is Lucas alweer één jaar oud. Wat een bizar jaar is het geweest. We gaan zijn verjaardag natuurlijk groots vieren maar het gevoel erbij blijft wel nog een beetje dubbel. We vieren de verjaardag van een grote baby. Qua ontwikkeling merken we steeds meer dat Lucas achterloopt. Het blijft steeds weer confronterend. Zo wil je als ouders op een gegeven moment van alles. We willen bijvoorbeeld heel graag fietsen met hem in het voorzitje. Maar de vraag is of dat deze zomer gaat lukken. De fysiotherapeut gaf aan dat hij hiervoor wel echt goed stevig moet kunnen zitten. Zitten in een fietszitje is niet alleen maar puur rechtop zitten, maar is ook rechtop blijven zitten wanneer we over hobbels stuiteren en door bochten gaan. Kan hij de klappen dan opvangen? Dat Lucas voorlopig niet gaat lopen wisten we maar na weer contact te hebben gehad met een aantal lotgenoten hoorden we dat veel van de 49-kindjes pas gingen lopen wanneer ze 3-4 jaar oud zijn. Dat duurt dus nog heel erg lang. Dat is moeilijk en confronterend.

Anderzijds oefenen we nog steeds heel goed met Lucas en zien we hem ook langzaam aan vooruit gaan. Hij kan inmiddels heel even kort los zitten en we oefenen dit dan ook regelmatig met veel kussens om hem heen. Wanneer hij op zijn buik ligt duwt hij zichzelf goed omhoog en gaat hij soms een héél klein beetje achteruit tijgeren. Draaien en rollen doet hij helaas nog niet. We kunnen niet wachten op het moment dat hij zelf wat meer gaat bepalen wat hij leuk vind om te doen. Dat hij dingen gaat ontdekken en verkennen.

Lucas is verder een tevreden baby. Hij huilt eigenlijk nooit. Zelfs tijdens die flinke oorontsteking heeft hij bijna niet gehuild. Kreunen deed hij wel. Hij liet duidelijk merken dat hij zich niet lekker voelde maar echt huilen doet Lucas niet. Hij is tevreden. Dat is enorm fijn maar tegelijkertijd gaf de fysiotherapeut ook aan dat het ook juist goed zou zijn als Lucas wat minder tevreden zou zijn. Dan zou hij bijvoorbeeld meer zijn best doen om dingen voor elkaar te krijgen. Om naar iets te grijpen wat te ver ligt maar wat hij persé wil hebben of om op zijn rug te rollen omdat hij echt niet meer op zijn buikje wil liggen. Soms is het ook juist goed als kindjes wat gefrustreerd zijn.
Ach ja, we geven Lucas de tijd.

Voor nu zetten we onze prioriteit weer even op het opnieuw goed drinken. Dat is namelijk voor nu het allerbelangrijkste. Weer goed drinken en weer goed groeien en dat hopelijk zonder sonde en op eigen kracht. Hopen jullie met ons mee?

21 februari 2019

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.